همه چیز در خصوص سیب

در کشور عزیز ما ایران این درخت بصورت وحشی در جنگل های شمال وجود دارد در لاهیجان و رودسر آنرا آسیب ، هسی و هسیب و در مازندران به آن سه می گویند .

سیب انواع مختلف درد . انواع وحشی آن کوچک و پرورش یافته آن درشت و بزرگ می باشد . سیب نوع ترش و شیرین درد .

ترکیبات شیمیایی:

سیب دارای ویتامین و مواد مغذی زیادی است و بی مناسبت نیست که یک ضرب المثل انگلیسی می گوید که خوردن یک سیب در روز شما را از رفتن نزد دکتر بی نیاز می کند.

موادی که در یک سیب متوسط وجود دارد بشرح زیر است :

انرژی                         258 کالری

پروتئین                       1/2 گرم

چربی                       1/6 گرم

مواد نشاسته ای      59/6 گرم

کلسیم                   24 میلی گرم

فسفر                    10 میلی گرم

آهن                      1/2 میلی گرم

ویتامین آ                360 واحد

ویتامین ب 1            0/15 میلی گرم

ویتامین ب 2           0/08 میلی گرم

ویتامین ب 3           0/1 میلی گرم

ویتامین ث             18 میلی گرم

ناگفته نماند که ویتامین های وجود در سیب بیشتر در پوست سیب وزیر پوست آن قرار درد بنابراین آنهایی که می توانند پوست سیب را هضم کنند بهتر است که آنرا با پوست میل کنید و اگر می خواهید پوست آنرا بکنید بهتر است که سیب را خیلی نازک پوست کنبد

خواص داروئی:

1)سیب یک میوه قلیایی است و تمیز کننده بدن است و بعلت درا بودن پکتین زیاد آب اضافی بدن را خارج می سازد

2)سیب را می توان برای برطرف کردن اسهال حتی برای کودکان بکار برد . بدین منظور سیب را باید رنده کرد و استفاده نمود .سیب را می توان پخت و برای آنهایی که روده تنبل دارند آن را روی آتش ملایمی بپزید البته حتما ازظرف لعابی یا تفلان استفاده کنید زیرا به این طریق پکتین  و ویتامین های آن حفظ می شود.

3)شربت سیب بهترین دارو برای درمان سرفه و گرفتگی صدا می باشد .برای تهیه شربت سیب یک کیلو سیب راشسته و با پوست قطعه قطعه کنید و در یک لیتر آب بپزید سپس آنرا با پارچه نازکی صاف کنید و چند تکه قند به آن اضافه کنید و دوباره روی آتش ملایم قرار دهید تا قوام بیاید و آن را از روی آتش بردارید روزی سه تا چهار فنجان از این شربت بنوشید.

4)سیب دارای مقدر زیادی کلسیم است و کلسیم سیب به بدن کمک می کند که کلسیم غذاهای دیگر را نیز جذب کند.

5)خوردن سیب یبوست را برطرف می کند و برای خستگی مفرط مفید است

6)دم کرده برگ درخت سیب ادرار آور است و درمان کننده التهاب کلیه و مثانه میباشد.

7)نوشیدن آب سیب داروی موثری برای درمان سرمخوردگی و گرفتگی صدا و سرفه است.

8)سیب مقوی کبد و اشتها آور است.

9)سیب برای درمان تنگی نفس بسیار مفید است حتی بوئیدن سیب نیز این خاصیت را درد

10)سیب پخته تقویت کننده معده و کبد و دفع کننده سودا  و سموم بدن است .

11)سیب حرارت را از بدن خارج می سازد .

12)سیب را رنده کنید و در دستمال بپیچید و روی چشم بگذارید درد چشم را برطرف می کند.

13)خوردن سیب حتی برای آنهایی که بیماری قند دارند مفید است چون قند خون را بالا نمی برد.

14)کسانیکه می خواهند لاغر شوند حتما باید سیب را با پوست بخورند .

15)دم کرده گل سیب داروی سرفه و تورم مجرای تنفسی است

16)سیب داروی خوبی برای درمان زخم ها می باشد

17)سیب بهترین دارو برای سوء هاضمه است زیرا دارای مقدر زیادی پکتین می باشد

18)آب سیب را حتی می توان برای تنقیه استفاده کرد . این تنقیه برای بیماریهای روده بسیار موثر است.

19)پوست سیب را مانند چائی دم کنید و بیاشامید این اچئی بهترین دوست کلیه است .

20)آب سیب را با ابمیوه گیری در منزل تهیه کنید و فورا آنرا بنوشید زیرا در اثر ماندن آنزیم ای خود را از دست می دهد .

21)آب سیب برای زیبایی پوست استفاده زیادی درد بخصوص برای از بین بردن چین و چروک پوست موثر است بدین منظور آب سیب را صبح و شب روی پوست گردن و صورت بمالید و ماساژ دهید البته همیشه آب سیب تازه استفاده کنید.

استفاده دیگر از سیب برای لطافت پوست سیب پخته است سیب رابپزید و سپس له کنید و با شیر مخلوط کنید و این مخلوط را بصورت نیم گرم روی پوست بگذارید و پس از چند دقیقه آنرا بردارید .

خواص سیب ترش

1-سیب ترش قابض است و حالت استفراغ و دل بهم خوردگی را از بین می برد.

2-سیب ترش را بپزید درمان اسهال خونی است

3-آب سیب ترش مخلوط با انار برای تقویت معده و درمان اسهال و دل بهم خوردگی بکار می رود

4-رب سیب ترش علاج اسهال ، استفراغ و درد و غم است

5-مربای شکوفه سیب برای ضعف معده و ازدیاد نیروی جنسی مفید است

6-سیب ترش برای آنهائیکه مزاج گرم دارند بسیار مفید است بالعکس آنهائیکه مزاج سرد دارند باید سیب شیرین بخورند

سیب در قدیم معالج نقرس و بیماریهای عصبی بوده است

زندگی نامه آهو ها

آهو یا غزال شامل گونه‌های زیادی از بزکوهی و سرده غزال است و یا در گذشته چنین در نظر گرفته می‌شد. آهوها به عنوان جانورانی چابک شناخته می‌شوند. آن‌ها می‌توانند ناگهانی سرعت خود را به ۹۷ کیلومتر یا ۶۰ مایل در ساعت برساند و یا هنگام دویدن سرعت خود را در ۴۸ کیلومتر (۳۰ مایل) در ساعت نگه دارد. غزال‌ها اندام به نسبت کوچکی دارند. بلندی بیشتر آن‌ها تا شانه، میان ۶۱ تا ۱۱۰ سانتی‌متر (۲ تا ۳٫۵ پا) است و رنگ آن‌ها قهوه‌ای مایل به زرد است.

زیستگاه و تغذیه آهو

غزال‌ها بیشتر در صحراها، مرغزارها (زمین‌های چمن) و ساوانای آفریقا، جنوب غرب آسیا، آسیای میانه و شبه‌قاره هند دیده می‌شوند. این جانور بیشتر به صورت گله‌ای زندگی می‌کنند و از گیاهان نرم و لطیف و برگ‌ها می‌خورد و کمتر به گیاهان خشن رو می‌آورد.

خصوصیات ظاهری

آهو جثه ای متوسط، دمی کوتاه، دست ها و پاهایی بلند و ظریف، گوش هایی بلند و کشیده، شاخ هایی نسبتاً بلند، و برآمدگی گواتر مانندی به خصوص در فصل جفت گیری در زیر گلو دارد. رنگ بدنش قهوه ای روشن مایل به نخودی و زیر بدنش سفید است. دو نوار تیره رنگ از زیر چشم ها تا گوشه ی لب های آن امتداد دارد.

دوندگان بیابان

آهوها بیشتر در بیابان های شنی و رسی زندگی می کنند. دست ها و پاهای بلند آنها سبب می شود که به سرعت در میان دشت ها بدوند و از چنگ دشمنان بگریزند. آهوها می توانند با سرعتی در حدود ۸۰ کیلومتر بر ساعت بدوند.

آهو در حالت عادی، هنگامی که مزاحمتی برایش فراهم نشده است، با گردنی آزاد به سمت جلو، نوک بینی به طرف پایین، گوش ها راست، و دم به سمت پایین و آویزان راه می رود. هنگام تغذیه یا حرکت، دم آن پی در پی تکان می خورد تا مگس و دیگر حشره های مزاحم را دور کند.

اگر آهو احساس خطر کند، گردنش را راست نگه می دارد، سرش را بالا می گیرد و دمش را پیوسته تکان می دهد و در این حالت، به سایر اعضای گله هشدار می دهد. آهو در این حالت فرار نمی کند بلکه با پاهای کشیده و در حالی که گوش ها و دم خود را بالا گرفته است، حرکت می کند، به تناوب می ایستد و به سوی منبع خطر نگاه می کند. اگر منبع خطر نزدیک تر شده باشد، با خارج کردن هوا از بینی خود، صدای سوت مانندی تولید می کند و سپس با پرش های بلند زیگزاگ مانند، پا به فرار می گذارد.

شاخ های آهو

آهوهای نر شاخ دارند. این شاخ ها بسیار زیبا و از رو به رو شبیه به چنگ اند. شاخ ها در قاعده خیلی به هم نزدیک اند اما به تدریج دور انتها کمی به طرف داخل متمایل شده و شبیه S است. هر شاخ۲۰ تا ۲۷ حلقه دارد. شاخ آهوها دائمی، همیشه سخت و بدون شاخه است و تنها یک بار می روید. آهوی ماده شاخ ندارد؛ اگر هم داشته باشد، طول آن از ۵ سانتی متر تجاوز نمی کند. آهوهای ماده از نظر جثه از آهوهای نر کوچک ترند.

ذخیره کردن چربی

از آنجا که آهوها در مناطق خشک، که منابع آبی محدود است، زندگی می کنند، بیشتر آب مورد نیاز خود را از طریق گیاهان به دست می آورند. بنابر یافته های پژوهشگران، آهوهایی که در شرایط سخت و خشک کویری، مانند خشکسالی، قرار گرفته اند، ذخیره چربی بیشتری در مغز خود دارند. به احتمال زیاد، آهوها این میزان چربی را به این دلیل ذخیره می کنند که مغزشان در هنگام کم آبی و کم غذایی، دچار کاهش فعالیت های سوخت و سازی (متابولیک) نشود.

آهوی گواتردار

نام دیگر آهوی ایرانی آهوی گواتردار است. دلیل این نامگذاری آن است که در فصل تولید مثل، زیر گلوی آهوی ایرانی متورم می شود. در این فصل، آهوها برای خود قلمرو درست می کنند و مقداری از سرگین هایشان را در مرز قلمروها و در مکان هایی ویژه قرار می دهند که نشان دهنده مالکیت آنهاست. آهوهای نر با ترشحات غده های واقع در سم و انتهای بدن خود، مرز قلمروها را نشانه گذاری می کنند.

خویشاوندان آهوی ایرانی

در ایران، علاوه بر آهوی ایرانی ۲ نوع آهوی دیگر به نام های جبیر و آهوی کوهی زندگی می کنند. جبیرها به آهوی ایرانی شباهت زیادی دارند اما تفاوت ظاهری آنها در شاخ ها و جثهٔ کوچکترشان است. شاخ های جبیر نر نازک، بلند، بدون انحنا و کمی از هم باز شده است و حلقه های برجسته ای دارد. در ماده ها، شاخ ها بلند و محکم اند و طول آنها به طول شاخ نرهاست.

جبیرها، بر خلاف آهوها، تک تک یا در گروه های کوچک زندگی می کنند. آنها در مقایسه با آهوها در برابر کمبود آب طاقت بیشتری دارند و بیشتر آب مورد نیاز بدن خود را با خوردن گیاهان به دست می آورند؛ در نتیجه، در مناطق بسیار گرم کویری و در شرایطی که بیشتر جانوران قادر به زندگی نیستند، به خوبی زندگی می کنند.

زندگی شامپانزه

شامپانزه نام رایجی برای دو گونه کپی(Ape ها) در سردهٔ(رده یا دسته) پان است. رود کنگو دیوار حائلی میان زیستگاه طبیعی دو گونهٔ شامپانزه‌ها است:

شامپانزه معمولی (غرب و مرکز آفریقا)

بونوبو (جنگل‌های جمهوری دموکراتیک کنگو)

شامپانزه‌ها همانند گوریلها، انسانها و اورانگوتانها عضوی از خانوادهٔ انسان‌ساییان هستند. شامپانزه‌ها حدود ۶ میلیون سال پیش از فرگشت انسان جدا شده‌اند، و در حال حاضر دو گونه شامپانزهٔ موجود نزدیک‌ترین خویشاوندان زندهٔ انسان‌ها هستند. دو گونهٔ شامپانزهٔ معمولی و بونوبو (شامپانزهٔ کوتوله) نزدیک به ۱ میلیون سال پیش از هم جدا شده‌اند.

سنگواره‌ها

بسیاری سنگواره‌ های انسان پیدا شده، ولی سنگوارهای شامپانزه تا سال ۲۰۰۵ توصیف نشده بود. جمعیت‌های شامپانزهٔ حاضر در غرب و مرکز آفریقا با مناطقی که که سنگواره‌های انسان در آن یافت شده (عموماً شرق آفریقا) هم‌پوشانی ندارد. اگرچه، سنگواره‌هایی از شامپانزه‌ها در کنیا یافت شده‌است. این بدان معنی است که در اواسط دوران پلیستوسن، انسان‌ها و اعضای سردهٔ پان در شرق آفریقا در کنار هم می‌زیسته‌اند.

غذای شامپانزه ها

بخش بزرگی از رژیم غذایی شامپانزه ها را غذا های گیاهی مثل میوه ها ، دانه ها ، برگ ، گل ها تشکیل میدهد اما اگر بتوانند حشرات و حیوانات دیگر را هم میخورند ! آنها شکار هم میکنند !

شامپانزه ها بسیار باهوش هستند در سال ۱۹۶۰ یک شامپانزه دیده شده که یک چوب در لانه ی موریانه ها فرو میکرده و با استفاده از آن موریانه ها را میخورده.

تا آن زمان دانشمندان فکر میکردند که شامپانزه ها فقط گیاه خوارند اما بعدها یک شامپانزه مشاهده شد که در با استفاده از یک چوب سعی داشت ماهی بگیرد و بخورد ! و در اینجا مشخص شد که شامپانزه ها از ابزار هم استفاده میکنند.

هم چنین شامپانزه های نری نیز مشاهده شدند که میمون های قرمز کلومبوس را شکار کرده ، آنها را کشته و همه ی قسمت های بدن آن ها مثل مغز و قسمت هایی از گوشت آنها را میخوردند و مقداری هم به شامپانزه های ماده میدادند و آنها هم میخوردند.

با تمام این داستان ها فقط دو درصد از رژیم شامپانزه ها گوشت است !

کالبدشناسی و فیزیولوژی

شامپانزهٔ معمولی در حالت ایستاد ۱٫۷ متر قد و تا ۷۰ کیلوگرم وزن دارد. ماده‌ها عموماً کوچکترند. بازوان بازشدهٔ شامپانزهٔ معمولی تا یک و نیم برابر قدش می‌رسند. دست‌های آنها بزرگتر از پاهایشان است. بونوبوها از شامپانزه‌های معمولی کوتاه‌تر و لاغرترند، ولی دست و پای درازتری دارند. هر دو گونه از بازوان قوی و دراز خود برای بالارفتن از درختان استفاده می‌کنند. شامپانزه‌ها در هنگام راه رفتن روی زمین، معمولاً با چهار دست و پا با مشت‌های گره‌کرده راه می‌روند. این نوع سیستم حرکت به «مشت‌پیمایی» مشهور است.

پاهای شامپانزه از اورانگوتان برای راه رفتن مناسب‌تر است. به این خاطر که کف پای شامپانزه پهن‌تر و انگشتان پا در آنها کوتاه‌تر می‌باشد. هم شامپانزهٔ معمولی و هم بونوبو می‌توانند ایستاده روی دو پا راه بروند، و این کار را در هنگامی که از دست یا بازویشان برای حمل کردن اجسام استفاده می‌کنند انجام می‌دهند. موی آنها سیاه است و صورت، انگشتان و کف دست‌ها و کف پاها بدون مو است. شامپانزه‌ها مانند دیگر کپی‌های بزرگ دم ندارند. برآمدگی استخوانی بالای چشم‌ها به پیشانی آنها ظاهری توررفته می‌دهد. بینی آنها صاف است. آرواره جلو زده است، و لب‌ها می‌توانند بیرون بزنند. اندازهٔ مغز یک شامپانزه حدود نصف مغز یک انسان است.

در هر دو گونه رنگ پوست بی‌حفاظ صورت، دستان و کف پاها از صورتی تا خیلی تیره متغیر است. به طور کلی رنگ پوست در سنین پایین روشن‌تر است و به مرور با بالغ شدن رو به تیرگی می‌گذارد. بونوبوها به نسبت اندام فوقانی درازتری دارند و بیشتر از شامپانزه معمولی روی دو پا راه می‌روند. پژوهشی در مرکز پزشکی دانشگاه شیکاگو حاکی از تفاوت‌های ژنتیکی بسیاری در میان جمعیت‌های پراکندهٔ شامپانزه‌ها است.

زندگی شامپانزه ها

زندگی شامپانزه ها: به طور متوسط در ۸ تا ۱۰ سالگی بالغ می‌شوند و در حیات وحش به ندرت از ۴۰ سال می‌گذرند. در اسارت، عمر تا بیش از ۶۰ سال گزارش شده‌است.

محیط زندگی: شامپانزه ها در محیط های متنوعی زندگی می کنند که شامل جنگل های بارانی استوایی، درختزارها،‌ جنگل های باتلاقی و علفزارهای آفریقای غربی است.

لانه هایی برای خوابیدن

هر شامگاه شامپانزه ها یک لانه خواب تازه در درختان می سازند تا در آن بخوابند. این لانه کاسه شکل از برگ ها و مواد گیاهی دیگر ساخته شده. لانه ها تنها بین یک مادر و بچه ای که از او پرستاری می کند تقسیم می شود.

استفاده از ابزار

شامپانزه ها در بسیاری از موارد از ابزاری دقیق و حساب شده برای بدست آوردن خوراک خود استفاده میکنند.برای نمونه میتوان از ساخت نی های بلندی نام برد که با وارد کردن به لانه ی مورچه ها و موریانه ها،آن ها را شکار و غذایی سرشار از پروتئین را به سادگی به دست می آورند. روش کار هم بدین صورت است که،نی هایی با شکل و اندازه ی مشخص توسط شامپانزه ساخته و سپس از مدخل لانه،وارد لانه ی مورچه ها یا موریانه می شود و آنها که فکر میکنند دشمنی به لانه وارد شده،نی را گاز میگیرند و سپس شامپانزه با بیرون کشیدن نی،غذایی عالی به دست می آورد. این نمونه ای از استفاده از ابزار به شکل هوشمندانه توسط شامپانزه هاست. شامپانزه نشان می دهد که قادر به درک بالای مطالب و حتی تفکر و ابزار سازی و … است. این استفاده ی دقیق از ابزار مشخص میکند که فقط گونه های هومو ابزار ساز نبوده اند.

رفتار

تفاوت‌های ساختار بدنی میان شامپانزهٔ معمولی و بونوبو اندک، ولی تفاوت رفتارهای جنسی و اجتماعی بسیار است. شامپانزه معمولی یک رژیم غذایی همه‌چیزخوار دارد، و فرهنگ شکارگری گروهی در آنها با پیشتازی یک نر آلفا به همراه چند نر بتا همراه است. این روابط اجتماعی بسیار پیچیده هستند.

صداها

شامپانزه ها سیستم پیچیده ارتبااطاتی دارند. آنها جیغ می کشند تا به شامپانزه های دیگر درباره وجود خطر در منطقه هشدار دهند. فریاد خطر آنها از میان جنگل تا سه کیلومتری شنیده می شود. موقعی که یک منبع غذا پیدا می شود، شامپانزه ها با صدای بلند اعضای دیگر گروهشان را به ضیافت دعوت می کنند.

ژست شامپانزه ها

شامپانزه ها 

همچنین شامپانزه ها بسیاری از ژست ها را مورد استفاده قرار می دهند تا احساساتشان را نشان دهند. به عنوان مثال شامپانزه ها با نزدیک شدن به سایر شامپانزه ها با دستان باز غذا طلب می کنند. دوستان ممکن است همدیگر را بغل کنند، دستانشان را دور هم حلقه بزنند یا حتی یکدیگر را ببوسند. یک شامپانزه مضطرب ممکن است صورت و لب هایشان را چین بیندازند. شامپانزه ای که ترسیده دندان هایش را نشان می دهد. لبخند اشاره دارد به این که حالت شامپانزه دوستانه و راحت است. موقعی که شامپانزه لب هایش را محکم به هم می فشرد یعنی این که آماده حمله است.

حرکت

شامپانزه ها معمولاً با چهار دست و پایشان راه می روند. آنها ایستاده هم می توانند راه بروند (موقعی که نیاز دارند تا با استفاده از دستانشان چیزی را حمل کنند). اما معمولاً این کار را نمی کنند. همچنین شامپانزه ها برای بالا رفتن از درختان خیلی خوب هستند. جایی که بیشتر وقتشان را در آن سپری می کنند. یعنی جایی که می خواهند در آن بخوابند. آنها همچنین می توانند از شاخه ای به شاخه ای تاب بخوررند.

طول عمر

شامپانزه ها حدود ۶۰ سال در اسارت زندگی می کنند. طول عمر آنها در حیات وحش تنها حدود ۳۵ تا ۴۰ سال است (مثل بیشتر جانوران، آنها در اسارت مدت طولانی تری زندگی می کنند).

بچه شامپانزه ها و تولید مثل

شامپانزه ها در ۱۲ تا ۱۳ سالگی به طور کامل رشد می کنند و می توانند تولید مثل کنند. دوره حاملگی شامپانزه های ماده حدود ۸٫۵ تا نه ماه است و معمولاً هر بار یک بچه به دنیا می آورند.

شامپانزه های ماده به دقت از بچه شان مراقبت می کند. شامپانزه ها در شش ماهگی می توانند موی بدن مادرشان را محکم بگیرند تا پشت مادرشان حرکت کنند. آنها بعد از این که از شیر گرفته می شوند، شروع به ساختن لانه های خوابشان می کنند و دیگر از لانه مادرشان استفاده نمی کنند. شامپانزه های جوان حدود هفت سال با مادرشان می مانند.

جمعیت

جمعیت شامپانزه ها در حال کاهش است. آنها در معرض انقراض هستند. تعداد آنها صد هزار تا ۲۰۰ هزار تخمین زده می شود.

تکامل شامپانزه ها

اولین پستانداران شناخته شده به ۷۰ میلیون سال قبل برمی گردد. زمان ظاهر شدن میمون های بزرگ تر از جمله شامپانزه ها، گوریل ها و اورانگوتان ها به ۲۰ میلیون سال قبل برمی گردند.

شامپانزه جانوری است که از نظر ژنتیکی به انسان خیلی نزدیک است. DNA انسان ها و شامپانزه ها خیلی شبیه به یکدیگر است (حدود ۹۸ درصد DNA انسان و شامپانزه همانند است). مطالعات ژنتیکی نشان می دهد که شامپانزه ها و انسان ها یک جد مشترک دارند.

روانشناسی رنگ آبی

از نظر روان شناسی خواص رنگ آبی بیش از رنگهای دیگر موجب آرامش می شود و باعث رفع خستگی روحی و جسمی است و اعتماد به نفس و احساس امنیت را تشدید می کند. افرادی که به رنگ آبی علاقه مند هستند، عناصر آب و طبیعت را دوست دارند و بسرعت متوجه اشتباهات دیگران می شوند.

در علم روانشناسی خواص و نیروی رنگ ها به اثبات رسیده است. هر رنگی انرژی و طول موج متفاوتی دارد که بر روح و جسم تأثیر می گذارد. زنگ آبی هم از این قاعده مستثنا نیست. آبی رنگی سرد محسوب می شود و دارای خاصیت آرامش دهی فوق العاده محسوب می شود.

اما آبی نیلی تنها رنگی است که با انرژی فوق‌العاده خود، تمامی بدن را تحت پوشش قرار می‌دهد. رنگ نیلی خاصیت آرام بخشی بسیار قوی دارد و در رفع و درمان تب‌های شدید بسیار مؤثر است.

این رنگ خواص زیادی دارد آرام کننده، تسکین دهنده و صلح طلب است. همچنین خلاقیت و تحرک را در انسان فعال می کند. بهداشت، طراوت، خنکی و پاکی از خصوصیات جدانشدنی آبی هستند، به طوری که در مواد شوینده و بهداشتی هم از رنگ آبی استفاده می شود؛ مثلا در پودرهای پاک کننده با دانه های آبی رنگ، شیشه شوی، مایع های نرم کننده و انواع صابون.

در پرچم بسیاری از کشورها و همچنین ملل متحد هم از رنگ آبی استفاده شده که نشانه صلح و دوستی است.

از نظر روان شناسی خواص رنگ آبی بیش از رنگهای دیگر موجب آرامش می شود و باعث رفع خستگی روحی و جسمی است و اعتماد به نفس و احساس امنیت را تشدید می کند. افرادی که به رنگ آبی علاقه مند هستند، عناصر آب و طبیعت را دوست دارند و بسرعت متوجه اشتباهات دیگران می شوند.

روانشناسی رنگ آبی 

برای اتاق کار یا مطالعه خواص رنگ آبی بسیار ایده آل است؛ اما بهتر است از رنگ زرد هم به عنوان مکمل استفاده کرد، زیرا رنگ زرد ذهن را تحریک می کند و اثر مطلوبی دارد. برای اتاق خواب رنگ آبی تیره بسیار مناسب است، چون خوابی عمیق و راحت را به دنبال دارد، ولی برای اتاقی که در تمام مدت روز آنجا هستید نباید از خواص رنگ آبی استفاده کنید، زیرا اثرات آرام بخشی این رنگ قوی است و ممکن است تأثیر مطلوبی نداشته باشد و شخص به افسردگی متمایل شود.

بعضی از رنگ ها مثل رنگ قرمز گرم هستند و جریان انرژی را افزایش می دهند، ولی رنگ آبی به علت سردی باعث کند شدن جریان انرژی می شود. رنگ آبی رنگ وسعت، بزرگی و عظمت است، به طوری که رنگ استخرها را هم مثل دریا آبی می کنند. نور آبی حشرات را به سوی خود جذب می کند. به همین دلیل برای از بین بردن حشرات از قبیل پشه ها، از لامپهای آبی با جریان برق استفاده می شود. از نمونه بارز جواهرات و سنگهای زینتی هم می توان فیروزه را نام برد. همچنین برای اتاق های عمل و زایمان هم از رنگ آبی و سبز استفاده می شود.

پرتوهای شفابخش رنگ آبی 

با نگاه به رنگ آبی، به اعماق خود فرو می رویم و آرامش روحی کسب می کنیم. این رنگ موجب قوت قلب و تسکین دردهاست. نور آبی برای افرادی که فشار خون بالا دارند بسیار موثر است. همچنین برای افراد مضطرب و بی قرار تأثیر مثبت دارد. آبی اثری خوب بر ضربان های قلب و جریان خون دارد و انواع سوختگی ها را با نور آبی درمان می کنند. این نور به علت داشتن طول موج کوتاه، حتی گلودرد و سرماخوردگی را درمان می کند. همچنین در درمان رماتیسم مفصلی، سرطان، بیماری های پوستی و اعصاب و کاهش گرفتگی سرخرگ ها بسیار موثر است.

نور آبی با کاهش انرژی به اعضای مختلف بدن کمک می کند و هم بخش پاراسمپاتیک سیستم عصبی را تحریک می کند و در درمان یبوست، اسهال و بیماری های گوارشی اثر چشمگیری دارد. در رشد گیاهان و جانوران هم تأثیر بسزایی دارد. اگر افراد برای درمان امراض خود، از تابش پرتوهای آبی استفاده می کنند، مانند انواع لامپهای آبی، نباید بیش از اندازه این نور را به کار ببرند، زیرا تعادل در هر چیزی لازم است و همچنین برای افراد افسرده و غمگین نباید از این رنگ استفاده کرد.

آبی لاجوردی در رفع بیماری‌های روحی و فیزیکی بسیار مفید است 

این رنگ قادر است نوسانات منفی مغز را از بین ببرد و فعالیت های فکری مثبت تولید کند. نور آبی بر تمام ارگان های بدن اثر مثبت دارد. نکته قابل توجه این است که در رنگ درمانی بویژه رنگ آبی باید به مدت زمان تماس با این رنگ توجه شود تا اثر مطلوبی در کاهش درد و درمان داشته باشد.

بد نیست بدانید 

آبی لاجوردی در رفع بیماری‌های روحی و فیزیکی بسیار مفید است. این رنگ به‌دلیل ارتباط با مرکز چاکرای عصبی باعث ایجاد تعادل در سیستم عصبی نیز می‌شود. نیروی رنگ لاجوردی خون را تصفیه می‌کند و بر روی سینوس‌های صورت تأثیر مثبت دارد. تابش رنگ لاجوردی می‌تواند کبودی، کک و مک، آبله، جوش، آکنه و… را از بین ببرد. علاه بر اینها رنگ لاجوردی خاصیت سکون و آرامش‌بخشی بسیاری دارد، اما باید توجه داشت که استفاده زیاد از رنگ لاجوردی می‌تواند بی‌مسئولیتی و بی‌قیدی در فرد ایجاد نماید. همچنین آبی لاجوردی گرفتگی عضله و اضطراب را برطرف می‌کند.

روانشناسی رنگ صورتی

صورتی رز، گل بهی، صورتی چرک، صورتی پر رنگ و صورتی جیغ طیف های مختلف رنگ صورتی محسوب می شوند.

رنگ صورتی نماد چیست؟

رنگ صورتی نماد عشق بی قید و شرط، محبت و مهربانی، بخشش، امید، آرامش، مراقبت و انرژی زنانه است.

رنگ صورتی روشن نماد آرامش است.

رنگ صورتی تیره نماد عشق و پرشور است.

نماد های اصلی رنگ صورتی

عشق بدون قید و شرط

صورتی نماد عشق و عاشقی بدون قید و شرط است.

بخشش

رنگ صورتی نماد بخشش است.

امید

صورتی نماد امید به یک نتیجه مثبت است.

مهربانی

رنگ صورتی نماد محبت و مهربانی به دوستان و خانواده می باشد.

مراقبت

صورتی نماد حساسیت و مراقبت های منحصر به فرد در دنیای زنانه است.

شخصیت شناسی رنگ صورتی

اگر صورتی رنگ مورد علاقه شماست، باید بگوییم که شما فردی دوست داشتنی، مهربان، سخاوتمند و بسیار حساس هستید

افرادی که به رنگ صورتی علاقه دارند، دارای احساسات قوی زنانه هستند حتی مردانی که به رنگ صورتی علاقه دارند

این افراد با وجود سن بالا، همیشه ظاهری جوان دارند

افرادی که رنگ صورتی را دوست دارند به همه عشق می ورزند و در برابر افراد دیگر احساس مسولیت دارند

اگر رنگ صورتی، رنگ مورد علاقه ی شماست باید بگوییم که به راحتی با دیگران ارتباط برقرار می کنید و دوستان زیادی دارید

اگر رنگ صورتی را دوست دارید بسیار خوش بین هستید و همیشه جنبه ی مثبت هر چیزی را در نظر می گیرید

خواص، خصوصیات و تاثیر رنگ صورتی بر بدن

مطالعات نشان داده که رنگ صورتی می تواند باعث آرامش اعصاب شده و استرس، خشم و عصبانیت را از بین ببرد.

متاسفانه استفاده ی بیش از حد از رنگ صورتی می تواند باعث احساس حماقت و بی مسولیتی در انجام کار ها شود.

رنگ صورتی می تواند ضربان قلب، فشارخون و انرژی را افزایش دهد.

رنگ صورتی، نشانه ی دوران پاک کودکی است و می تواند خاطرات دوران کودکی را در افراد زنده کند

در روانشناسی، رنگ صورتی به عنوان نشانه ای از امید شناخته می شود

روبان صورتی نشانه سرطان پستان است

صورتی به عنوان یک رنگ خنثی در طراحی دکوراسیون داخلی استفاده می شود، طراحان دکوراسیون بیشتر از این رنگ برای دکوراسیون اتاق دختر خانم ها استفاده می کنند

صورتی در ایران، نشانه گل رز محمدی است که از آن گلاب تهیه می کنند

همه چیز درباره رنگ صورتی

در بیشتر کشور های جهان، رنگ صورتی به عنوان یک رنگ دخترانه شناخته می شود

صورتی، رنگی است که در دنیا به عنوان رنگ عشق شناخته می شود

در قرن های گذشته در اروپا از رنگ صورتی برای نوزادان پسر و از رنگ آبی برای نوزادان دختر استفاده می شد. امروزه در بیشتر کشور های دنیا از رنگ صورتی برای نوزاد دختر و از رنگ آبی برای نوزاد پسر استفاده می کنند

نام انواع سنگ های صورتی رنگ

کلسیت صورتی، الماس صورتی، زرگون صورتی، یشم صورتی، مروارید، اوپال، کوارتز صورتی، توپاز و تورمالین از سنگ های صورتی رنگ در طبیعت هستند.

گل های صورتی رنگ

آزالیا، گل رز صورتی، پیچ تلگرافی، بگونیا، گل دم موشی، چای زینتی یا کاملیا، میخک قرنفلی، کلماتیس، کیپریپدیوم اکوله، کوکب صورتی، ختمی صورتی، گل سنبل، گل ادریسی، سوسن، گل خشخاش، گل صد تومانی، اطلسی، خرزه هندی و گل لاله از گل های صورتی رنگ در طبیعت هستند.

میوه های صورتی رنگ

میوه اژدها و سیب گلاب از جمله میوه های به رنگ صورتی در طبیعت هستند.

سبزیجات صورتی رنگ

تربچه، چغندر، سیر و پیاز صورتی از جمله سبزیجات به رنگ صورتی در طبیعت هستند.