قرص آهن

از علل ایجادکننده کم خونی می‌توان به کمبودهای تغذیه‌ای، خونریزی، ناهنجاری‌های ژنتیکی، بیماری‌های مزمن و مسمومیت‌های دارویی اشاره کرد.

برای درمان کم‌خونی بهتر است از منابع آهن از قبیل گوشت و تخم مرغ، غلات، سبزیجات و میوه‌ها استفاده شود و در این میان مصرف قرص آهن و ویتامین C نیز توصیه می‌شود.

فقر آهن در بین کم خونی‌ها شایع ترین نوع کم‌خونی است که نه تنها در ایران بلکه در جهان هم اینگونه است و از آنجایی که آهن در بدن وظایف مهم و متعددی را بر عهده دارد تلاش برای رفع کمبود آهن اهمیت بسزایی دارد. به همین دلیل استفاده از منابع آهن از قبیل گوشت و تخم مرغ، غلات، سبزیجات و میوه ها توصیه می‌شود.

کم خونی‌های تغذیه ای کم خونی هایی است که در اثر دریافت ناکافی مواد مغذی ایجاد می‌شوند و از مهم ترین مواد مغذی که برای خون سازی مفید است می توان آهن، ویتامین ب ۱۲ و اسیدفولیک را نام برد.

همچنین مصرف قرص آهن نیز توصیه می‌شود که بهتر است در آخر شب قبل از خواب استفاده شود تا عوارض ناشی از آن کاهش یابد. ویتامین C نیز جذب آهن را افزایش می‌دهد به همین دلیل معمولا مصرف ویتامین C به همراه آهن پیشنهاد می‌شود.

از علایم کم خونی فقر آهن رنگ پریدگی پوست، خستگی زودرس، سرگیجه و سردرد، خواب رفتن و سوزن سوزن شدن دست و پاها و حالت تهوع از علائم کم خونی است که در کم خونی های شدید گود شدن روی ناخن هم مشاهده می‌شود.

آیا همه کم‌خونی‌ها به دلیل فقر آهن است؟

در سال‌های اخیر، تبلیغات روزافزون شرکت‌های دارویی برای جلب مشتری، این اشتباه را رواج داده است که هر بیمار کم‌خونی را باید دچار کمبود آهن دانست و متاسفانه بسیاری از بیماران دچار کم‌خونی بدون این که نوع کم‌خونی و وجود کمبود آهن در آنان اثبات شود، به مصرف آهن روی می‌آورند.

در مجموع حدود چهار گرم آهن در کل بدن وجود دارد که نیمی از آهن، یعنی دو گرم در ساختمان هموگلوبین و میوگلوبین که مواد تشکیل‌دهنده گلبول‌های قرمز و عضلات است، به کار رفته و بقیه آن در کبد و دیگر اندام‌ها ذخیره شده‌ است.

از آنجا که تعداد کمی از غذاهای مصرفی دارای آهن قابل توجهی است، سیستم دقیقی در بدن طراحی شده است که سلول‌های قرمز خون و سلول‌های عضلانی که منابع اصلی آهن در بدن هستند، زمان فرسودگی به شکلی از رده خارج می‌شود که آهن موجود در آنها دوباره به چرخه طبیعی بدن برمی‌گردد و تنها بخش کوچکی از آن دفع شود.

به این ترتیب در حالت عادی، یعنی تا زمانی که خونریزی وجود ندارد، بدن نیازمند مصرف مواد حاوی آهن کمی است.

خانم‌ها در سنین 15 تا 50 سالگی به دلیل خونریزی‌های ماهانه، مستعد کم شدن آهن بدن هستند

اگر فرض کنیم یک خانم به طور متوسط 80 سی‌سی خون را در یک سیکل ماهانه از دست بدهد، این میزان خون معادل حدود 50 میلی‌گرم آهن است که باعث می‌شود نیاز او دو برابر فردی شود که خونریزی ماهانه ندارد.

به این ترتیب این دسته از خانم‌ها نیازمند مصرف غذاهای حاوی آهن بیشتری هستند. این غذاها شامل جگر سیاه، قلوه و نیز گوشت‌های قرمز می‌شود. البته سبزیجاتی مثل جعفری، عدس و اسفناج نیز حاوی آهن است که چندان قابل توجه نیست.

بر اساس این توضیحات مشخص است که فقط بخش خاصی از جوامع کمبود آهن هستند و بقیه به شرط سلامت دستگاه گوارش، چندان در معرض این کمبود نیستند.

آیا می‌توانیم هرگاه کم‌خونی را تشخیص دادیم ابتدا به بیمار توصیه کنیم مدتی قرص آهن مصرف کند تا شاید کم‌خونی او برطرف شود؟

جواب این سوال قطعا منفی است و باید تاکید شود که در بسیاری اوقات، بیماری‌های دیگری مسئول کم‌خونی است و مصرف اشتباهی آهن نه‌تنها آنها را درمان نمی‌کند، بلکه با زیاد شدن میزان آهن در بدن، فرد دچار افت قدرت ایمنی شده و مستعد عفونت می‌شود.

این مشکل زمانی تشدید می‌شود که وقتی فرد با مصرف آهن کم‌خونی‌اش درمان نمی شود، به اشتباه میزان دارو را زیاد کرده و مدت طولانی به مصرف آن ادامه می دهد که در این صورت با رسوب آهن در کبد، لوزالمعده، قلب و مفاصل این اندام‌ها دچار آسیب‌های شدید و خطرناک می‌شوند.

تجمع بیش از حد آهن در بدن، بیماری هموکروماتوز (Hemochromatosis) را ایجاد می‌کند. 

قرص آهن و روی,عوارض مصرف قرص آهن

فقر آهن در بین کم خونی‌ها شایع ترین نوع کم‌خونی است

مقدار توصیه شده آهن:

معمولا مقدار مجاز مصرف آهن در روز به سن و جنسیت فرد بستگی دارد.

نوزادان:

۰ الی ۶ ماهه: ۰.۲۷ میلی گرم

۷ الی ۱۲ ماهه: ۱۱ میلی گرم

کودکان:

یک الی سه ساله: ۷ میلی گرم

چهار الی هشت ساله: ۱۰ میلی گرم

مردان:

۹ الی ۱۳ ساله: ۸ میلی گرم

۱۴ الی ۱۸ ساله: ۱۱ میلی گرم

۱۹ سال و بیشتر:۸ میلی گرم

زنان:

۹ الی ۱۳ ساله:۸ میلی گرم

۱۴ الی ۱۸ ساله: ۱۵ میلی گرم

۱۹ تا ۵۰ ساله: ۱۸ میلی گرم

۵۱ به بالا: ۸ میلی گرم

دوران بارداری: ۲۷ میلی گرم